Jinda Biant (UK) supp. act Clarke Cammilleri (UK) Blues Pallieter Café Herselt (07-03-2019) reporter & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info band: Jinda Biant © Rootsville 2019

Soms ontdek je in een doodgewoon café mooiere dingen dan op onze grote festivals die meestal toch maar in dezelfde vijver vissen. Vorige maand kregen we zo hier in "Pallieter Café" het bezoek van de Duitste formatie "The Big Swamp". Zelden zo een beleving gezien met steengoede slide en stevige blues. Vandaag staat hier een zekere "Jinda Biant" op de affiche. Nooit van gehoord tot ik hem op onze kalender ging invullen en de woorden "Soulvolle Blues" bij zijn naam eens verder ging ontleden.

Zijn roots liggen in Nottingham en zo zou hij evengoed als vrijbuiter uit Nottingham Forrest kunnen komen. Zijn passie ligt in de muziek en daar komen zijn mooie klankkleur, zijn prachtig gitaarspel en zijn gecontroleerde slide samen in een beklijvende harmonie. Met als toevoegsel de Mississippi stomp brengt hij door deze percussie stijl een klassieke maar tevens ook verfrissende sound naar voren. Door zijn liefde voor de blues kan hij zo op zijn manier originals en covers feilloos in elkaar laten overvloeien. Tijd om kennis te maken met hem op zijn Europese tour, so let's call out his name and enjoy his walkin' blues...

We kregen zelfs een dubbele affiche want Jinda was in het gezelschap van zijn maatje Clark Cammilleri. Twee verschillende stijlen op de gitaar en dus waren we benieuwd. Ondanks de vele optredens toch wat bluesvolk over de vloer en uiteraard de obligate afvaardiging van Gevarenwinkel. Op Clarke Cammilleri was het wachten, wachten en wachten in die mate dat we het lichtjes op de heupen kregen. Net toen de woorden vielen om te gaan opstappen neemt hij dan toch uiteindelijk plaats op het modium.

Ook hij verschuilt zich tijdens de dag in Nottingham Forrest en zou tot de nieuwe lichting troubadours behoren in het UK. De opener is alvast veel belovend met de traditional "House Of The Rising Sun". Het nadeel om zo lang te wachten is dat de gesprekken aan den toog meer intenser worden en dat konden we horen en dus minder ook Clarke Cammilleri. Die bluesy binnenkomer was trouwens het laatste nummer dat ons kon bekoren want Clarke schakelde een versnelling hoger...of lager door het brengen van Folk. Onze interesse deinde weg en zo kreeg Hans wat meer werk.

Na deze support act werd ons geld ingezet op Jinda Biant die onmiddellijk liet horen dat hij duidelijk overweg kan met slide. Het soulvolle daar was ik nog op aan het wachten ook al kregen we een aangename klankkleur te horen. Na enkele originals die best wel te smaken vielen schakelde Jinda over op een meer akoestsiche gitaar en bracht hij Bob Dylan's All Along The Watchtower". Jonda bracht dit in een bezieling van een Hendrix en daarmee kon hij ons toch niet echt overtuigen. Ik zie de Jimi daar al staan met een "Gibson J45", laat staan met een "Martin".

Resultaat het geroezemoes werd steeds maar luider en belanden we al met enkelen op de Azoren voor een gesprek over Moby Dick en Flipper. Een van de volgende covers werd dan "(You Drive Me) Crazy" en weerom brak er een speculatie los over de originaliteit van de schrijver ervan. Dit ging van Charles Barkley (2006) tot Britney Spears (1999), maar een feit is dat we er niet uitkwamen en we zo vergaten dat Jinda Biant op het podium stond. Ik besloot om toelating te vragen aan "ons Suzanne" om te kunnen beschikken, en zelfs de Ron was hier niet graag. Jinda Biant heeft wel recht op een herkansing op een plaats waar er kan geluisterd worden. Morgen nog een drukke dag voor de boeg met een bezoekje aan het 1.5 verdiep van "Antwerpen Centraal" voor de drink van het jaar en "Rob Heron & The Tea Pad Orchestra" in het GC "De Melkerij" te Zemst, dit voor une bouteille de Beaujolais.